Od pewnego czasu Szymek ćwiczy z panem Arturem Jako że synek nam rośnie i jest coraz silniejszy , potrzebuje kogoś , kto będzie umiał nad nim zapanować Dzięki pieniążkom zgormadzonym na jego subkoncie w fundacji,  ćwiczenia odbywają się w domu , gdzie czuje się dobrze i bezpiecznie. Szymek dużo choruje , jest mało odporny i łatwo łapie infekcje , ma też częste i męczące napady padaczkowe , co miało wpływ na systematyczność ćwiczeń. Teraz , kiedy nie musi dojeżdżać , wszystko odbywa się regularnie.









Od listopada 2013 udało nam się również nawiązać współpracę z innymi rehabilitantami .  W sumie trzy osoby ćwiczą z Szymkiem , pani Ewelina , pan Artur i pan Marcin Każdy po godzince tygodniowo Miesięcznie wydajemy na same ćwiczenia ruchowe ok 1.000 - 1.200 zł . To bardzo dużo , tym bardziej że tylko jedna osoba pracuje . Podkreślamy to na każdym kroku , że bardzo dziękujemy za każdy 1 % , za udostępnianie naszych apeli , za darowizny , bo bez nich to wszystko nie byłoby możliwe.









Robię postępy


















Trzymanie zabawek czy innych przedmiotów oburącz też wychodzi Szymkowi coraz lepiej









Coraz lepiej zaczyna też trafiać rączkami do buzi ! Przy ubieraniu się uważnie patrzy na rączkę , która ma się zgiąć aby wejść do rękawka , uważnie obserwuje też jak zapina się go w wózku i kontrolę główki przy tych wszystkich czynnościach też ma lepszą
Kiedy leży i chce coś zobaczyć sam stara się podnosić głowę , chce podciągać się za ręce do siadu

To są może maleńkie rzeczy , może nawet mało zauważalne lub wcale nieistotne dla kogoś kto Szymka nie zna , ale dla nas jest to duży powód do radości i motywacja do kolejnych lat ćwiczeń i pracy z synkiem . 

Rusinowice 2013
Od 2 -17 stycznia 2013 byliśmy na turusie rehabilitacyjnym w Rusinowicach. Niestety kolejny raz okazało się , że nasz "Supermen" ma za mało odporności i już po 3 dniach zachorował . Zaczęło się od zapalenia oskrzeli, potem przyplątały się inne dolegliwości a skończyło się na zapaleniu płuc i wcześniejszym powrocie do domu.

Turnus sam w sobie fajny   Dużo zabiegów , ciekawych zajęć dla dzieci , wykłady dla rodziców, pokazy sprzętu rehabilitacyjnego itd. Szkoda tylko , że nie wiele z tego skorzystaliśmy .
Mamy jednak kilka miłych wspomnień , nowych znajomości i kilka cennych wskazówek

 

 

Może kiedyś znów spróbujemy wybrać się do Rusinowic, ale na chwilę obecną Szymek potrzebuje troszkę czasu żeby wrócić do formy

Turnus 2011

27 czerwca po raz pierwszy pojechaliśmy na turnus rehabilitacyjny do Szczyrku.
Wszystko to dzięki
Ogólnopolskiemu Stowarzyszeniu Rodzin Osób Niepełnosprawnych
"Razem Możemy Więcej".

www.razem-mozemy-wiecej.com.pl/

Po raz pierwszy mieliśmy okazję spotkać się z osobami, które rozumieją nasze problemy, ponieważ same się z nimi borykają . Mogliśmy wymieniać się spostrzeżeniemi, doświadczeniami dotyczącymi opieki nad osobą niepełnosprawną.
Szymuś poznał wiele wspaniałych dzieci, dobrze czuł się w ich towarzstwie. Chętnie brał udział w różnego typu zabawach i ćwiczeniach.

 

Niestety musieliśmy skrócic nasz pobyt w ośrodku. Szymon ma słabą odporność organizmu i jest podatny na wszelkie infekcje, rozchorował się po kilku dniach.
Mimo, że nasz pobyt na turnusie był krótki jesteśmy bogatsi o nową wiedzę i cenne doświadczenia.

Szymon od drugiego miesiąca życia jest rehabilitowany
metodą NDT-Bobath 

Metoda NDT-Bobath została stworzona w latach 40 XXw. przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno dla dzieci jak i dorosłych.
W Polsce Metoda NDT-Bobath stosowana jest z powodzeniem dla wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentujacymi opóźnienia w rozwoju. 

Metoda NDT-Bobath została zapoczątkowana w latach czterdziestych XX wieku w Londynie przez fizjoterapeutkę Bertę Bobath i jej męża Karela - neurologa. Metodę rozwijano i modyfikowano równocześnie ze zdobywanymi doświadczeniami praktycznymi i osiągnięciami wiedzy medycznej, głównie z zakresu neurofizjologii oraz obserwacji przebiegu prawidłowego i nieprawidłowego rozwoju ruchowego dzieci.

W oparciu o początkowe założenia metody B. i K. Bobathów, szwajcarska lekarka, specjalistka w pediatrii Elsbeth Koeng i współpracująca z nią fizjoterapeutka Mary Quinton z Ośrodka Bobathów w Londynie, rozwinęły tę metodę w leczenie neurorozwojowe (Neurodevelopmental Treatment - NDT), szczególnie przydatne w rehabilitacji wcześniaków, niemowląt i dzieci najmłodszych.

Metoda NDT-Bobath jest stosowana na całym świecie. Przyjęte w niej założenia i sposoby postępowania nie wywołują kontrowersji i są powszechnie akceptowane.

Założenia Metody
Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).
Uzasadnieniem dla opracowanego postępowania Metodą NDT-Bobath było stwierdzenie, że rozwój dziecka z dysfunkcją OUN, w tym z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym (MPDz), przebiega inaczej niż rozwój prawidłowy. Doświadczenia czuciowo-ruchowe takiego dziecka są odmienne, co wywołuje nieprawidłowe odczuwanie własnego ciała oraz nieprawidłowe ruchy. Reakcje prostowania i równowagi często nie rozwijają się . Zaburzenia w napięciu mięśni i niewłaściwe jego rozłożenie powodują powstawanie odmiennych wzorców ruchowych, typowych dla poszczególnych zaburzeń. Pierwsze nieprawidłowe objawy dotyczą zwykle kontroli głowy i tułowia. Następnie rozwijają się nieprawidłowe ruchy w dystalnych częściach ciała. Dominują wzorce zgięciowe i wyprostne, a rozwój ruchów rotacyjnycch jest znacznie upośledzony.
W związku z powyższym główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:
- wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,
- hamowanie nieprawidłowych odruchów oraz
- wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do prawidłowych, co zostaje osiągnięte poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych, czyli punktów kontroli ruchu, którymi są: głowa,obręcz barkowa , obręcz miedniczna i inne części ciała, oraz
- wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach. 

Ozonoterapia

Szymon korzysta z urządzenia rehabilitacyjnego do kąpieli perełkowych i ozonoterapii , które służy do prowadzenia terapii w środowisku wodnym z możliwością jednoczesnego podawania ozonu. Masaż perełkowy wspomagany ozonem usprawnia krążenie krwi, zmniejsza napięcie mięśniowe, daje lepsze natlenowanie i odżywienie poszczególnych narządów oraz działa przeciwbólowo. Poprawia pH płynu tkankowego, ukrwienie i dotlenienie skóry, tkanki podskórnej, mięśni i narządów.

Metoda Knillów

Dwa razy w tygodniu , lub więcej , w zależności od potrzeb i nastroju Szymka ćwiczymy metodą Knillów.
Pełny program aktywności nie jest dla nas osiągalny,ale skupiamy się na ćwiczeniech , które możemy razem wykonywać.

„Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja”

Metoda Knillów powstała w latach 80-tych. Dziecko z głębszą, sprzężoną niepełnosprawnością jest motywowane, zachęcane do aktywności, przejawiania własnej inicjatywy.

Program taki musi opierać się na muzyce (odpowiednio dobranej), bo ma ona działanie stymulujące i podwyższa świadomość dziecka w trakcie działania. Muzyka ta wywodzi się od plemion indiańskich. Knillowie sięgnęli do tego, co pierwotne. Jest to muzyka dwudzielna.

Podstawowe założenia metody Knillów – zrozumienie, że rozwój człowieka zależy przede wszystkim od tego, w jaki sposób człowiek poznaje swoje ciało i jak uczy się go używać. Dlatego głównym celem w pracy z dziećmi z dysharmonijnym rozwojem jest rozwinięcie świadomości własnego ciała.

Pełna świadomość ciała uzależniona jest od doświadczenia własnych ruchów w relacji z innymi ludźmi, przedmiotami i sytuacjami.

Ruchy doświadczane – to naciskanie, toczenie (kulanie), obracanie, wyrzucanie, przekładanie rzeczy.

Świadome wykorzystywanie ruchów całego ciała jest podstawą wykonywania czynności samoobsługowych, zabawy spontanicznej, komunikowania się z ludźmi.  

Metoda (program aktywności) Knillów składa się z 6 programów:

• Program wprowadzający – 8 min. – do każdego programu odpowiedni program wprowadzający

• 4 programy aktywności – po 15 min.

• Program SPH dla dzieci niesprawnych ruchowo – 25 min. – realizowany jest oddzielnie, bez programu wsprowadzającego 

Program I (górne części ciała) i II (dolne partie ciała) – dziecko rozpoznaje części swojego ciała (głaskanie, kołysanie, klaskanie, pocieranie, itp.).

Program III – wymaga się od dziecka większej świadomości społecznej – czynności koordynacyjne – raczkowanie, pełzanie, klęczenie. Dziecko używa ciała w bardziej zintegrowany sposób, ma też dostrzegać inne osoby.

Program IV – wymaga dobrej świadomości ciała, kontroli ruchów, wyższego poziomu rozumienia ruchów, koncentracji, rozumienia sytuacji społecznej.

Program SPH – wszystkie wyżej wymienione aktywności są uwzględniane, ale wybrane są tylko najłatwiejsze elementy (kołysanie, wymachiwanie rękami, pocieranie dłoni, zaciskanie, klaskanie, głaskanie różnych części ciała, ruchy nóg i stóp, przewracanie się, relaksacja).

Proponowane programy stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Mogą one również stanowić bazę wyjściową dla rozwoju rozumienia i używania języka.

Muzyka wyznacza aktywność i określa ramy czasowe.

Każdy ruch dziecka jest wspierany przez specjalny akompaniament muzyczny, będący „sygnałem” konkretnej aktywności, co wspomaga późniejszy jego udział i rozumienie związanego z nim języka. Takie doświadczenie powinno pomóc dziecku stopniowo uniezależnić się od fizycznego wsparcia i używać swego ciała w sposób niezależny od innych i zgodny z sobą.

Stymulacja wielozmysłowa

Stymulacja wielozmysłowa obejmuje:

• stymulacja wzroku
• stymulacja słuchu
• stymulacja węchu
• stymulacja smaku (s. gorzki, słodki, słony, kwaśny)
• stymulacja równowagi
• stymulacja dotyku ( +temperatura, ucisk)
• stymulacja proprioceptywna (czucie głębokie, w jakim położeniu znajdują się części  ciała)
  

Stymulację stosujemy w celu dostarczania bodźców do ośrodkowego układu nerwowego, a przez to pobudzanie jego rozwoju. Stymulacja polisensoryczna, to nauka życia przez życie, to celowe kształtowanie bodźców celu wywołania zaplanowanych wrażeń i uczuć. Umożliwia poznawanie przez patrzenie, słuchanie, dotykanie, wąchanie i smakowanie, – czyli tworzenie globalnego, wielozmysłowego obrazu danego pojęcia.

Dla  dziecka  z  głębokim  upośledzeniem  umysłowym  proces  uczenia  się  i  nabywania  wszelkich  umiejętności jest niezwykle utrudniony. Dlatego stymulacja wielozmysłowa, pomagająca im w odbiorze wrażeń zmysłowych z otaczającego ich świata oraz z ich ciała, stanowi dla nich metodę zajęć edukacyjnych.

Do stymulacji dotykowej stosuje się rzeczy, przedmioty pozwalające na odczuwanie bodźców dotykowych, ich różnicowanie oraz uwrażliwienie zmysłu dotyku. Najczęściej stosuje się masaż ciała przy wykorzystaniu takich materiałów jak: gąbki, myjki, wata, druciaki, szczoteczki, gumowe jeżyki, pędzelki, papiery ścierne, tafle styropianowe itd. Można też używać pojemników z materiałem o różnorodnej fakturze i strukturze /makaron, kasze, kisiel, piana mydlana, masa solna/. W/w materiały służą dostarczaniu głębokich wrażeń pozwalających zrozumieć położenie poszczególnych części ciała w stosunku do siebie, akceptacji siebie i swojego ciała. Stymulacja dotykowa pomaga nawiązać kontakt z dzieckiem, pobudza go do aktywności.

 

Stymulacja wzrokowa ma za zadanie usprawnienie percepcji wzrokowej, usprawnienie kontaktu wzrokowego.W  stymulacji  wzrokowej wykorzystuje  się  tuby, światłowody zmieniające kolory, latarki, lampy halogenowe, plansze z ostrymi barwami, szachownice z kontrastowymi kolorami,latarki,lustra.
Przykładowe ćwiczenia:
wodzenie oczami za przesuwającymi się przedmiotami, za zapaloną latarką (pod kocem),patrzenie na pulsujące światełka (np. lampki choinkowe),zabawy w ciemno- jasno,
patrzenie przez tubę na obrazki,łączenie obrazków pociętych na części,patrzenie na stopniowo oddalające się przedmioty,dobieranie par takich samych obrazków,
zabawy przed lustrem,dobieranie obrazków do przedmiotów itp.

 
 

 

Stymulacja wibracyjna ma na celu wyzwalanie odruchów ocznych, koordynacji pracy obu oczu, podtrzymywanie prawidłowego napięcia mięśniowego ciała, odbieranie informacji związanych z działaniem siły grawitacji, orientację w położeniu ciała w stosunku do powierzchni ziemi. W tej stymulacji wykorzystuje się topki, duże piłki rehabilitacyjne, krzesła obrotowe, hamaki, chustę animacyjną itp.

Stymulacja słuchowa - przy tej stymulacji wykorzystuje się śpiew, taniec, zabawy ruchowe i terapeutyczne, instrumenty perkusyjne, które służą lokalizacji dźwięku, ćwiczą koncentrację uwagi, służą różnicowaniu skali dźwięku.
Przykładowe ćwiczenia:
słuchanie dźwięków: cichych, głośnych, bardzo głośnych, wysokich, średnich, niskich (obserwacja reakcji);
badanie reakcji na szumy, piski, trzaski;
słuchanie odgłosów płynących z otoczenia (kasety);
słuchanie grających kartek;
wydawanie dźwięków z różnych instrumentów;
odszukiwanie źródła różnych dźwięków (schowana pozytywka);
rzucanie na podłogę różnych przedmiotów, o różnej strukturze;
stukanie palcami o stół, szybę, kartkę, naśladowanie padającego deszczu itp.

Stymulacja smakowa i węchowa - polega na podawaniu i rozsmarowywaniu na dłoni różnych substancji zapachowych, jak olejki eteryczne, kropelki, zioła, przyprawy. Dziecko spożywa cukierki o różnym smaku np.: miętowym, lizaki oraz artykuły spożywcze o przeciwnych smakach np. dżem-musztarda, ogórek-miód, sól-cukier itp.
Szymek za względu na to , że jest karmiony sondą ma znacznie utrudnione zadanie.Staramy się jednak, w miarę możliwości ,dawać mu chociaż troszeczkę posmakować różnych produktów,opisywać smaki,angażujemy go w przygotowaywanie potraw.

Praca z materiałami naturalnymi
-   kamienie,   piasek,   owoce,   patyki,  szyszki,  trawy,  żołędzie   itp., dostarczają   różnych  doznań  dotykowych, a także informacji o otaczającym świecie. F.Affolter uzasadnia, że dotyk jest najważniejszym źródłem informacji. Stąd metoda, która polega na przekazywaniu informacji dotykowej w trakcie wykonywania codziennych czynności. Odbywa się to poprzez kierowanie rękami dziecka.
W pracy z dziećmi głęboko upośledzonymi zaleca tzw. WYCHOWANIE DOTYKOWE. Wiadomości o świecie zdobywa się poprzez informację czuciową.

Masaż 

Dzieci z MPD mają zaburzenia ruchowe, dlatego by przyspieszyć rozwój Szymonka, trzeba mu dostarczyć jak najwięcej bodźców zewnętrznych, również dotykowych.Koniecznym elementem rehabilitacji dzieci z MPD jest oprócz ćwiczeń, właśnie masaż.

 

Nebulizacja, czyli terapia aerozolowa i oklepywanie

Dogoteriapia to min.
-kształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała
-doskonalenie sprawności ruchowej
-stymulowanie zmysłów: słuchu, wzroku, dotyku
-ćwiczenie koncentracji uwagi
-wyzwalanie spontanicznej aktywność dziecka w zabawie z psem
-nauka troski o higienę własną i psa – mycie rąk, czesanie, karmienie
-okazywania emocji i uczuć związanych z kontaktem ze zwierzętami
-naśladowania ruchu poprzez obserwowanie czynności wykonywanych przez psa i naśladowanie ich np. chodzenie, siadanie, leżenie
-relaks,wyciszenie,poprawa nastroju